Γιάννης Σερέτης

Ότι ο Παναθηναϊκός δεν διαθέτει το τμήμα scouting που θα έπρεπε να διαθέτει, είναι γνωστό και αποτελεί μια από τις μεγάλες δομικές «πληγές» του club. Εξ ου και οι μεταγραφές του βασίζονται σε τεράστιο βαθμό αν όχι αποκλειστικά σε προτάσεις των μανατζερικών γραφείων προς τα οποία προσφάτως εστάλη το περίφημο πια mail με τις ανάγκες του Τριφυλλιού σε επτά θέσεις και τα χαρακτηριστικά των παικτών που αναζητεί. Όμως αυτό δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα της ομάδας στο μεταγραφικό πεδίο αυτού του καλοκαιριού. Και εξηγούμαστε…

H πρώτη δυσκολία

Ο Παναθηναϊκός για να μπορεί να κινηθεί κάπως πιο… άνετα στη μεταγραφική περίοδο πρέπει πρωτίστως να πουλήσει έναν παίκτη του. Τον Βαγιαννίδη, τον Ιωαννίδη ή τον Τετέ. Σε διαφορετική περίπτωση θα ρισκάρει σε μεγάλο βαθμό να βγει εκτός οικονομικού «εξισορροπιστικού» πλάνου βάσει των περιορισμών του cost control της UEFA, οι οποίοι αποτελούν τη συνέπεια της παράλογης απόφασης του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ να μην πουλήσει κανέναν παίκτη τα δύο τελευταία χρόνια και να δώσει πέρυσι 20 εκατ. Ευρώ σε αγορές. Μέχρι να συμβεί αυτό, μπορεί να κάνει επαφές και συζητήσεις, μπορεί να κλείσει και κάποιους ελεύθερους παίκτες, διότι έχει την καβάτζα των «+5» εκατομμυρίων ευρώ από τα λήγοντα συμβόλαια (Σένκεφελντ, Μάγκνουσον, Αράο, Ρουμπέν Πέρεθ, Ζέκα), αλλά δεν θα πάρει το ρίσκο να αγοράσει παίκτη.

Η δεύτερη δυσκολία

Λόγω των ορίων του cost control και προκειμένου ο Παναθηναϊκός να μην φτάσει από τα πρόστιμα και τις «κίτρινες κάρτες» σε μεταγραφικό ban του χρόνου από την UEFA, δεν μπορεί να δαπανήσει στην τρέχουσα μεταγραφική περίοδο μεγάλα ποσά για αγορές παικτών. Γι’ αυτό και στο mail των διοικούντων προς τα μανατζερικά γραφεία για τις ανάγκες της ομάδας ανά θέση, σε κάποιες εξ’ αυτών υπήρχε και το «Small transfer fee can be or loan». Δηλαδή «με μικρό ποσό αγοράς ή δανεικός». Είναι προφανές ότι εφέτος ο Παναθηναϊκός – ακόμα κι αν πουλήσει μόνο έναν παίκτη – δεν μπορεί να κάνει αγορές ύψους τεσσάρων ή έξι εκατ. Ευρώ όπως πέρυσι με τους Τετέ και Πελίστρι. Μπορεί να κάνει κινήσεις μέχρι 1,5 – 2 εκατ. Ευρώ επιλεκτικά και λίγες.

Η τρίτη δυσκολία

Η υπόθεση του Αζεντίν Ουναΐ προφανώς «καίει» τους Πράσινους. Και ποδοσφαιρικά και (δυστυχώς για το club) επικοινωνιακά. Ποδοσφαιρικά διότι προφανώς ο Μαροκινός από τον Φεβρουάριο μέχρι τη λήξη της σεζόν ήταν ο καλύτερος παίκτης του Τριφυλλιού και συνολικά ο κορυφαίος μέσος της Stoiximan Superleague με την μπάλα στα πόδια. Επικοινωνιακά διότι πιθανή «απώλειά» του θα θεωρηθεί ως «αποτυχία» της διοίκησης, ενώ στην πραγματικότητα δεν θα είναι τέτοια, διότι το κόστος για την απόκτησή του με οποιονδήποτε τρόπο (υψηλό ενοίκιο για νέο δανεισμό και οψιόν αγοράς ο πιθανότερος), είναι τεράστιο για ελληνική ομάδα. Πρόκειται για θέμα που πρέπει να λυθεί σχετικά γρήγορα, προκειμένου ο Παναθηναϊκός να γνωρίζει πώς θα πορευτεί για τη συγκεκριμένη θέση, αλλά είναι σαφές ότι η Μαρσέιγ δεν έχει κανένα λόγο να πάρει βιαστική απόφαση στη μεταγραφική περίοδο, εφόσον ο μίνιμουμ στόχος της είναι τα 10 εκατ. Ευρώ.

Η τέταρτη δυσκολία

Ο Παναθηναϊκός, αν θέλει να διεκδικήσει του χρόνου το πρωτάθλημα κλείνοντας την ψαλίδα από τον Ολυμπιακό και προσπαθώντας ενδεχομένως να εκμεταλλευτεί τη φθορά που σίγουρα θα υποστεί ο πρωταθλητής στο Champions League, θα κληθεί να πάρει κάποιες «σκληρές» αποφάσεις για παίκτες του ρόστερ του. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι μπορεί να τις πάρει, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θέλει να τις πάρει και σε κάθε περίπτωση θα χρειαστεί πολύ χρόνο! Πώς θα «σπάσει», για παράδειγμα, το τριετές συμβόλαιο του Μαξ, ύψους περίπου ενός εκατ. Ευρώ ετησίως; Πώς θα απαγκιστρωθεί από τον δανεικό στην Αλάνιασπορ, Τόνι Βιλένα, που παίρνει 1,3 εκατ. Ευρώ το χρόνο; Θα φύγουν οι Μαντσίνι – Λημνιός για να πάρει τουλάχιστον δύο εξτρέμ; Θα πάρει βαικό τερματοφύλακα, ικανότερο των Ντραγκόφσκι – Λοντίγκιν με την μπάλα στα πόδια;

Η πέμπτη δυσκολία

Οποιοσδήποτε κι αν πωληθεί εκ των Τετέ, Βαγιαννίδη, Ιωαννίδη, θα αφήσει μεγάλο κενό πίσω του. Μικρότερο αν φύγει ο Βραζιλιάνος εξτρέμ που έκανε σούπερ πρώτο γύρο, αλλά «εξαφανίστηκε» μετά τον Φεβρουάριο, μεγαλύτερο αν πωληθεί ένας εκ των δύο Ελλήνων. Αφενός επειδή δεν υπάρχει καλύτερος Ελληνας στη θέση τους που μπορεί να αποκτήσει ο Παναθηναϊκός, αφ’ ετέρου διότι φαίνεται γενικά πολύ δύσκολο λόγω της οικονομικής «θηλιάς» να βρει η ομάδα στην αγορά καλύτερο δεξιό μπακ από τον Βαγιαννίδη ή καλύτερο φορ από τον Ιωαννίδη σε παραγωγική ποδοσφαιρικά ηλικία. Αν βρει στα 23-25 που είναι η δική τους ηλικία, θα είναι τρομερή επιτυχία! Αν, δε, πωληθεί ο Τετέ, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει ενδεχομένως να πάρει τρεις (!) εξτρέμ, δεδομένης της μηδαμινής προσφοράς των Μαντσίνι – Λημνιού και του ότι ο Τζούρισιτς έχει συμβόλαιο για έναν επιπλέον χρόνο.