Από το Ροστόκ στο Γκέτσερ: Όταν το λιμάνι δεν είναι περιπέτεια για τους τουρίστες

Καλοκαίρι. Υψηλή τουριστική κίνηση και εκατομμύρια τουρίστες επιλέγουν να ταξιδέψουν με τα πλοία της ακτοπλοΐας περνώντας από λιμάνια που στην πράξη αποδεικνύεται ότι δεν είναι λειτουργικά. Σε έναν κόσμο όπου η καθημερινότητα γεμίζει με καθυστερήσεις, μποτιλιάρισμα, άγχος και αγανάκτηση, υπάρχουν τόποι όπου την κατάσταση μοιάζει να τη διαχειρίζεται ένα αόρατο χέρι. Όχι επειδή δεν συμβαίνει τίποτα, αλλά γιατί όλα δουλεύουν ρολόι. Τα λιμάνια της Βόρειας Ευρώπης είναι τέτοια μέρη. Εκεί όπου η ακτοπλοΐα δεν είναι μια πρόχειρη ανάγκη, αλλά μια προγραμματισμένη, ασφαλής και τεχνολογικά σύγχρονη εμπειρία.

Συζητώντας για θέματα ακτοπλοΐας ενόψει τις θερινής τουριστικής περιόδου, ο συνάδελφος Γιάννης Πιτταράς που ταξίδεψε πριν από καιρό με τη μηχανή του από τη Γερμανία προς τη Δανία, ακολουθώντας τη γραμμή Ροστόκ–Γκέτσερ. Μοιράστηκε μαζί μου τις εντυπώσεις του. Μέσα από αυτές , αναδεικνύεται ένα διαφορετικό μοντέλο λειτουργίας – εκείνο που σέβεται τον επιβάτη, προβλέπει τις ανάγκες του και του χαρίζει πολύτιμο χρόνο.

Ένα οδοιπορικό -καθρέφτης, όχι μόνο του Βορρά, αλλά και της ελληνικής πραγματικότητας — και ίσως μια ευκαιρία να σκεφτούμε πώς θα μπορούσε να είναι η ακτοπλοϊκή εμπειρία και στην Ελλάδα.

«Στο βόρειο άκρο της Γερμανίας, εκεί όπου ο ορίζοντας ανοίγει προς τη Βαλτική, το λιμάνι του Ροστόκ δεν είναι απλώς ένας σταθμός. Είναι εμπειρία. Από εκεί ξεκινά η δική μου περιπέτεια όταν πήγα να επιβιβαστώ με τη μηχανή και με προορισμό το ήσυχο Γκέτσερ της Δανίας — ένα πέρασμα ανάμεσα σε δύο κόσμους: τον βιομηχανικό ρυθμό του γερμανικού βορρά και την απέριττη ηρεμία της σκανδιναβικής γης» μας διηγείται:

«Το πρώτο που με εντυπωσίασε ήταν η υποδειγματική οργάνωση του λιμανιού. Διαδρομές χαραγμένες με ακρίβεια – άλλη για φορτηγά, άλλη για ποδηλάτες, άλλη για τροχόσπιτα και άλλη για μηχανές. Υπάλληλοι της ακτοπλοϊκής εταιρείας συντόνιζαν την κίνηση σαν μαέστροι. Σε μόλις 10 λεπτά, έγινε επιβίβαση και αποβίβαση ενώ υπήρχε με εναέρια φυσούνα για τους πεζούς και φανάρια για τα οχήματα και συνεχίζει:

«Και κάπου εκεί, ασυναίσθητα, έκανα τη σύγκριση με τα ελληνικά λιμάνια. Στα ελληνικά λιμάνια τηνπερίοδο αιχμής, όπως ο Πειραιάς, η Ραφήνα, η Πάτρα, και πολλά νησιωτικά η ταλαιπωρία είναι κάποιες φορές κανόνας. Τα κορναρίσματα, η αναμονή στην αβεβαιότητα, η έλλειψη ξεκάθαρων λωρίδων αλλά και επιβατικών σταθμών, κάνουν την επιβίβαση δύσκολη. Στο Ροστόκ, αντίθετα, ένιωσα εμπιστοσύνη στο σύστημα – ακόμη κι αν δεν καταλάβαινα τη γλώσσα.»

Το ταξίδι διήρκεσε σχεδόν δύο ώρες, πάνω σε ένα υβριδικό πλοίο που κινείται και με αιολική ενέργεια. Στο Γκέτσερ, το τοπίο άλλαξε. Σιωπηλό, καθαρό, χωρίς βιασύνη. Όπως και το ταξίδι μου: αθόρυβο, ακριβές, ανθρώπινο.

«Αν ένα λιμάνι είναι η πρώτη εντύπωση ενός τόπου, τότε η Βόρεια Ευρώπη ξέρει να σε κερδίζει από την προβλήτα» μας επεσήμανε ο συνάδελφος.

Δύο λόγια για τις δύο πόλεις που ανέφερε στη συνομιλία μας ο Γιάννης Πιτταράς:

· Ροστόκ (Rostock): Μια παραθαλάσσια πόλη στο βόρειο τμήμα της Γερμανίας, συγκεκριμένα στο κρατίδιο Μεκλεμβούργο-Πομερανία (Mecklenburg-Vorpommern). Βρίσκεται κοντά στη Βαλτική Θάλασσα και έχει σημαντικό λιμάνι. Είναι επίσης γνωστή για το πανεπιστήμιό της, ένα από τα παλαιότερα στη βόρεια Ευρώπη.

· Γκέτσερ (Gedser): Ένα μικρό λιμάνι στο νότιο άκρο του νησιού Φάλστερ (Falster) στη Δανία. Είναι το νοτιότερο σημείο της Δανίας και λειτουργεί ως σημαντικό σημείο διέλευσης με φέρι μποτ προς τη Γερμανία, ιδιαίτερα προς το Ροστόκ.

Η διαδρομή Ροστόκ – Γκέτσερ είναι μία γνωστή θαλάσσια γραμμή φέρι, που ενώνει τη Γερμανία με τη Δανία. Το δρομολόγιο διαρκεί περίπου 1 ώρα και 45 λεπτά, και είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για όσους ταξιδεύουν με αυτοκίνητο από την κεντρική Ευρώπη προς τη Σκανδιναβία.

Πηγή: newmoney.gr