Ο πρύτανης του ΕΜΠ στον Δανίκα: «Νιώθουμε ευτελισμένοι, βαρεθήκαμε να λειτουργούμε σε συνθήκες κρυφού σχολειού»

Κάποια στιγμή, δεν άντεξε, ξέσπασε:

«Είναι οι ίδιοι που απειλούν, οι ίδιοι που καταστρέφουν. Παραδείγματος χάριν, χθες (περασμένη Τρίτη) συλλάβανε κάποιους στη Νομική. Τους οποίους είχαν συλλάβει και το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Γι’ αυτό βαρεθήκαμε να λειτουργούμε υπό συνθήκες κρυφού σχολειού. Βαρεθήκαμε να νιώθουμε ευτελισμένοι, να μην μπορούμε να φέρουμε έναν ξένο συνάδελφο. Βαρεθήκαμε να πηγαίνουμε στο εξωτερικό, να μας περιποιούνται, να βιώνουμε ένα πολύ λειτουργικό και αξιοπρεπές περιβάλλον και να ντρεπόμαστε όταν επιστρέφουμε τη φιλοξενία, όταν γίνεται επίσκεψη από κάποιον άλλον σε εμάς, να ντρεπόμαστε πού να τον πάμε. Χρησιμοποιώ ενεστώτα, αλλά μιλάω για το τι γινόταν πιο παλιά. Να ψάχνουμε αξιοπρεπείς χώρους εκτός του ιδρύματος για να τους πάμε. Ολα αυτά είναι αλήθεια. Και θέλω να διευκρινίσω κάτι: προσωπικά, δεν βάλλω εναντίον κανενός, δεν έχω μένος εναντίον οιουδήποτε. Δεν ξεχωρίζω κανέναν. Είμαι από αυτούς που δέχονται τα πυρά, αλλά από εκεί και πέρα δουλειά μου είναι να δημιουργηθεί ένα αξιοπρεπέστατο πανεπιστήμιο το οποίο μας ταιριάζει. Είμαστε πολύ καλοί, λίγο θέλουμε».

Και πρόσθεσε: «Αυτό που έγινε μία φορά στο Κολούμπια, στα ελληνικά πανεπιστήμια γίνεται συνέχεια»

Ο Ιωάννης Χατζηγεωργίου. Ο πρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Καθηγητής ναυπηγός. Κορυφαίος στο είδος του. Και υπερήφανος για το ελληνικό Πολυτεχνείο. Οταν μου είπε ότι «το Μετσόβιο δεν έχει κανένα αντίπαλο», ακόμα και τα αυτιά του συμφώνησαν. «Είμαστε πρώτοι και πρέπει όλη η κοινωνία να είναι υπερήφανη για μας».

Και για τους φοιτητές του τα καλύτερα: «Εκείνο που μπορώ να πω, όμως, είναι ότι έχουμε εξαιρετικούς φοιτητές, συνεπέστατους, πάρα πολύ διαβαστερούς, ευφυέστατους, οργανωτικούς, φιλομαθείς».

Οταν, όμως, τον ακούς να περιγράφει ατελείωτα περιστατικά βανδαλισμών, βίας και πολυετών καταλήψεων, έχεις την εντύπωση ότι διαβάζεις φανταστικές ιστορίες για αγρίους. Θεέ μου, είπα κάποια στιγμή από μέσα μου, τέτοια αντίφαση ούτε σε μυθιστόρημα φαντασίας. Από τη μια ισόβιοι κουκουλοφόροι και καταληψίες και από την άλλη φοιτητές και καθηγητές να επιδίδονται σε πρωταθλητισμό για την κατάκτηση των πρώτων θέσεων στο παγκόσμιο Champions League!

Σκηνή 1η: Δωρεάν τουρνικέ σαπίζουν στην αποθήκη!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ: Διαβάζουμε για επιθέσεις, τραμπουκισμούς, κουκουλοφόρους. Εδώ στα γήπεδα μπήκαν τουρνικέ για τους χούλιγκαν και στα πανεπιστήμια δεν μπορούν να πάρουν μέτρα, να μπαίνουν οι άνθρωποι μέσα με την ηλεκτρονική κάρτα τους; Τα στοιχειώδη, elementary που έλεγε και ο Σέρλοκ Χολμς.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ: Εχετε απόλυτο δίκιο. Ολα αυτά είναι στοιχειώδη. Η ελεγχόμενη πρόσβαση καταρχήν.

Δ.Δ.: Η λέξη «ελεγχόμενη» παραπέμπει σε αστυνόμευση. Απλά δεν επιτρέπεται να μπούνε άνθρωποι που δεν έχουν καμία δουλειά εκεί μέσα.

ΙΩΑΝ.Χ.: Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας. Αλλωστε, αυτή είναι η προσπάθεια την οποία κάνουμε.

Δ.Δ.: Μα δεν βλέπω καμία προσπάθεια.

ΙΩΑΝ.Χ.: Μισό λεπτό, τώρα συζητάμε για το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Γι’ αυτό θα μιλήσω εγώ, για τα υπόλοιπα ας μιλήσει οποιοσδήποτε άλλος. Δεν μπορώ να γενικεύσω.

Δ.Δ.: Βάλατε τουρνικέ εσείς;

ΙΩΑΝ.Χ.: Για ποιον λόγο να βάλουμε τουρνικέ;

Δ.Δ.: Ε, πώς θα μπαίνουν μέσα;

ΙΩΑΝ.Χ.: Δεν είναι απαραίτητο να μπει τουρνικέ - και υπάρχουν και ορισμένα θέματα. Κάποιος άνθρωπος είχε κάνει δωρεά τουρνικέ - πιθανόν με παρότρυνση της προηγούμενης ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας- αλλά κανείς δεν θέλησε να τα βάλει. Τώρα είναι αποθηκευμένα. Κατά την άποψή μου είναι αναποτελεσματικά. Οταν μιλάμε για ελεγχόμενη πρόσβαση, δεν είναι απαραίτητο να είναι σώνει και καλά τουρνικέ.

Δ.Δ.: Τι θα είναι; Αστυνομικοί με όπλα;

ΙΩΑΝ.Χ.: Δεν είναι απαραίτητο να είναι αστυνομικοί με όπλα. Βεβαίως μπορεί να υπάρχει έλεγχος αστυνομικός. Ξέρετε τι γίνεται το τελευταίο χρονικό διάστημα στην Πολυτεχνειούπολη; Υπάρχει μόνιμη παρουσία της Αστυνομίας. Με το που μπαίνει κάποιος μέσα βλέπει ένα περιπολικό. Οι πανεπιστημιακοί χώροι είναι δημόσιοι, δεν υπάρχει άσυλο -και το άσυλο κακώς θεσμοθετήθηκε κατά την άποψή μου-, μπορούν να μπαίνουν οι αστυνομικοί ανά πάσα στιγμή, αν επιθυμούν μπορούν να σταματήσουν εκεί και να ξεκουραστούν. Είναι δημόσιοι χώροι.

Δ.Δ.: Τι πάει να πει δημόσιοι χώροι; Μπαίνουν μέσα μόνο το διοικητικό προσωπικό, οι καθηγητές και οι φοιτητές. Κανένας άλλος.

ΙΩΑΝ.Χ.: Μπαίνουν πάρα πολλοί. Μπαίνουν προμηθευτές, μπαίνουν πολίτες για περίπατο. Για ποιον λόγο να μην μπαίνει και η Ελληνική Αστυνομία μέσα; Είναι δημόσιος χώρος, είμαστε πολίτες, δεν ξεχωρίζει η ιδιότητα του καθηγητή, του φοιτητή από την ιδιότητα του πολίτη. Είμαστε πολίτες και χρειαζόμαστε προστασία. Αλλωστε το τελευταίο χρονικό διάστημα, όσες φορές έχει ζητηθεί από την Ελληνική Αστυνομία, έχει επέμβει. Και μια και συζητάμε αυτή τη στιγμή για την Πολυτεχνειούπολη, θα πρέπει πάντα να συγκρίνουμε τι γινόταν και τι γίνεται. Δεν μπορεί κανείς να απαιτήσει προβλήματα πεντηκονταετίας να λυθούν εν μία νυκτί.

Σκηνή 2η: Εφτά καταλήψεις εκκενώθηκαν σε επτά μήνες

Δ.Δ.: Μου λέτε απίστευτα πράγματα. Στο εξωτερικό -εγώ σπούδασα στην Αγγλία- δεν μπορεί κανείς να μπει μέσα. Δεν μπορεί να μπει ένας πολίτης μέσα ή κάποιος που πουλάει λαχεία, ας πούμε. Οι προμηθευτές και τα προϊόντα τους, εντάξει.

ΙΩΑΝ.Χ.: Γι’ αυτό υπάρχουν και οι πύλες, τις οποίες θα ελέγχουν οι φύλακες. Κύριε Δανίκα, ζητείτε να επιλυθούν όλα άμεσα. Σας διαβεβαιώ ότι δεν μπορούν να γίνουν άμεσα αυτά που δεν έγιναν πενήντα χρόνια. Αν εγώ είχα τέτοιες δυνατότητες, μπορεί να μην έκανα τη δουλειά του πρύταν».

Δ.Δ.: Τα στοιχειώδη να τηρηθούν λύθηκε το θέμα. Εδώ λύθηκε το θέμα των γηπέδων, με τους χουλιγκάνους.

ΙΩΑΝ.Χ.: Το βλέπετε λίγο απλοποιητικά. Ελεγχόμενη είσοδος σημαίνει, παραδείγματος χάριν, κάρτες εισόδου ή ακόμα και ένα application. Τα πανεπιστήμια είναι δημόσιοι οργανισμοί, χρηματοδοτούνται από το κράτος. Για να γίνουν όλα αυτά χρειάζονται χρήματα. Και ακόμα αν είναι διαθέσιμα τα χρήματα, θα πρέπει να ακολουθηθεί όλη η διαδικασία προμηθειών του ελληνικού Δημοσίου. Γνωρίζετε ότι όλα αυτά παίρνουν χρόνο. Συζητάτε, όμως, με έναν άνθρωπο ο οποίος νομίζω ότι έχει αποδείξει ότι έχει τη διάθεση να επιλύσει αυτά τα θέματα.

Δ.Δ.: Μα, γι’ αυτό κουβεντιάζουμε άλλωστε.

ΙΩΑΝ.Χ.: Το Πολυτεχνείο αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν έχει καμία κατάληψη. Επτά καταλήψεις εκκενώθηκαν μέσα σε επτά μήνες - ενδεχομένως και λιγότερο. Το Πολυτεχνείο αυτή τη στιγμή έχει κάμερες ελέγχου και εγκαθίστανται παντού συναγερμοί.

Δ.Δ.: Α, τώρα βάζετε συναγερμούς. Κάμερες έχετε παντού;

ΙΩΑΝ.Χ.: Οχι, υπάρχουν κάποιες προδιαγραφές οι οποίες πρέπει να τηρούνται. Είμαστε υποχρεωμένοι να καταθέτουμε το επικαιροποιημένο κάθε φορά σχέδιο ασφαλείας στο υπουργείο Παιδείας. Και στη συνέχεια να ολοκληρώσουμε τη μελέτη αντικτύπου η οποία απαιτείται και στη συνέχεια να βάλουμε τις κάμερες.

Δ.Δ.: Ζήσε, Μάη μου, να φας τριφύλλι. Σε κάνα χρόνο δηλαδή;

ΙΩΑΝ.Χ.: Μου αρέσει η κουβέντα, αλλά για να κάνω και τον προβοκάτορα ακόμα δεν έχει εγκαταστήσει η Πολιτεία κάμερες στους δρόμους, στα φανάρια.

Δ.Δ.: Το ξέρω, η Ελλάδα είναι το μοναδικό κράτος σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο -και στον υπόλοιπο θα έλεγα- που δεν μπορεί να κάνει τα στοιχειώδη. Οπως γίνεται με τα διπλοπαρκαρίσματα. Δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό, δεν μπορούμε να κάνουμε το άλλο.

ΙΩΑΝ.Χ.: Σας διαβεβαιώ ότι η εγκατάσταση καμερών θα επεκταθεί για να καλύψει σταδιακά όλα τα συγκροτήματα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, αλλά αυτό είναι θέμα διαθεσιμότητας πόρων. Για 900 στρέμματα, τα χρήματα τα οποία δίνονται από το υπουργείο είναι πάρα πολύ λίγα. Αν εξαιρέσεις το Μετσόβιο, στο οποίο δόθηκαν 350.000 ευρώ τα οποία δαπανήθηκαν για την εγκατάσταση των συναγερμών. Φέτος για όλο το χρόνο το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο πήρε 4.400.000 ευρώ και έχει δαπάνες 2,5 εκατ. - χονδρικά σας το λέω τώρα.

Δ.Δ.: Τι δαπάνες;

ΙΩΑΝ.Χ.: Για ρεύμα, είμαστε από τα πιο ενεργοβόρα ιδρύματα, για πολλούς και διαφόρους λόγους. Δύο εκατ. χρειαζόμαστε για την καθαριότητα, 400.000 χρειαζόμαστε για τη φύλαξη, βγάλτε συμπέρασμα.

Δ.Δ.: Μάλιστα κατάλαβα. Είναι περισσότερα τα χρήματα που παίρνει τώρα σε σχέση με παλιά;

ΙΩΑΝ.Χ.: Υπάρχει μια αύξηση, αλλά είναι πάρα πολύ μικρή, ο ρυθμός αύξησης είναι πολύ μικρός. Δεν αρκούν. Το Πολυτεχνείο αυτή τη στιγμή επιβιώνει επειδή έχει τον Ειδικό Λογαριασμό Κονδυλίων Ερευνας. Είναι η δομή που στηρίζει διοικητικά την έρευνα. Οταν έρχεται ένα ερευνητικό έργο, το πανεπιστήμιο μέσω του Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων Ερευνας κρατάει ένα ποσοστό - αυτό ονομάζεται overheads. Αυτό το ποσοστό αθροιζόμενο κατ’ έτος είναι ένα σημαντικό ποσό. Στην πραγματικότητα είναι χρήματα των ερευνητών μας, χρήματα δικά μας. Είναι μεν δημόσιο χρήμα, αλλά δεν θα υπήρχε αν δεν ήμασταν οι πρώτοι στην έρευνα.

Σκηνή 3η:  Κάποτε είχαμε φτάσει στο σημείο να λειτουργούμε σαν το κρυφό σχολειό

Δ.Δ.: Ενα πράγμα μου κάνει φοβερή εντύπωση. Γιατί αυτά δεν τα κάνουν στα ιδιωτικά κολέγια; Γιατί δεν το κάνουν αυτό, αφού είναι τόσο μάγκες; Γιατί θα τους πλακώσουν στο ξύλο, λέω εγώ.

ΙΩΑΝ.Χ.: Ο ιδιοκτήτης εκεί δεν έχει κανένα πρόβλημα, καμία ιδεοληψία, κανέναν εσωτερικό καταναγκασμό, μπορεί να καλέσει την Αστυνομία ανά πάσα στιγμή. Και δεν έχει κανένα πρόβλημα να βάλει και κάμερες, να αποβάλει και φοιτητή. Επίσης, μην ξεχνάτε ότι υπάρχει και η αδράνεια του συστήματος. Η αδράνεια από φυσικής πλευράς, εννοώ. Δηλαδή η ιδιότητα του σώματος να διατηρεί την κινητική του κατάσταση ακόμα και όταν σταματήσει ο λόγος ύπαρξης αυτής της κινητικής κατάστασης. Αυτό σημαίνει ότι μέχρι τώρα δεν υπήρχε κανενός είδους αντίδραση. Το περιβάλλον είναι πολύ καλύτερο απ’ ό,τι ήταν. Αυτό αποδεικνύεται και από τη βούληση της Πολιτείας, όλα αυτά να καθαρίσουν. Καθημερινά συμβαίνει κάτι. Χθες (σ.σ.: την περασμένη Τρίτη) μπήκαν οι αστυνομικοί στη Νομική για να καθαρίσουν δύο καταλήψεις. Είδατε τον χώρο μέσα στις καταλήψεις;

Δ.Δ.: Τον είδα, ναι.

ΙΩΑΝ.Χ.: Δεν στενοχωρηθήκατε; Αντίστοιχοι χώροι υπήρχαν και υπάρχουν στο Πολυτεχνείο.

Δ.Δ.: Αυτοί οι τύποι, που υποτίθεται ότι τα κάνουν αυτά για τον λαό, ουσιαστικά τον ταλαιπωρούν. Του παίρνουν τα λεφτά, πληρώνει ο φορολογούμενος.

ΙΩΑΝ.Χ.: Χρόνια ολόκληρα γινόταν αυτό. Φτιάχναμε κάτι και έπειτα από λίγο έμπαιναν μέσα και το κατέστρεφαν. Διασύρουν ολόκληρο το έθνος, δεν είναι μόνο το πανεπιστήμιο. Φτάσαμε σε σημείο να λειτουργούμε -όχι τώρα, παλιότερα- υπό συνθήκες κρυφού σχολειού. Το έχω σκεφτεί πολλές φορές, πώς είναι δυνατόν το Πολυτεχνείο και γενικότερα τα πανεπιστημιακά ιδρύματα να διατηρούν τόσο καλό επίπεδο μέσα σε αυτό το περιβάλλον.

Δ.Δ.: Ποιο είναι το επίπεδο του Πολυτεχνείου σήμερα;

ΙΩΑΝ.Χ.: Το Πολυτεχνείο είναι το πρώτο ίδρυμα στη χώρα. Βάσει των εσωτερικών κατατάξεων, ποιοτικών κριτηρίων της Εθνικής Αρχής για την Ανώτατη Εκπαίδευση. Συγκριτικά τώρα, σε διεθνές επίπεδο, με βάση τα QS World University Rankings, τον πιο αξιόπιστο φορέα κατατάξεων, είμαστε στη θέση 320. Προφανώς δεν με ικανοποιεί. Επρεπε να είμαστε σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Κατά βάση, είμαστε ακόμη καλύτεροι γιατί το Πολυτεχνείο είναι θεματικό ίδρυμα - έχει μόνο μηχανικούς. Στο engineering είμαστε γύρω στο 150 παγκοσμίως. Είμαστε πάρα πολύ καλά κι αυτό οφείλεται -πέρα από το γεγονός ότι έχουμε εξαιρετικούς αποφοίτους- στο ότι πηγαίνουμε πάρα πολύ καλά στον τομέα της έρευνας. Εχουμε εξαιρετικούς ερευνητές.

Σκηνή 4η: Η φοιτητική ομάδα ναυπηγών έφτιαξε καταμαράν και στο Μονακό βγήκε πρώτη

Δ.Δ.: Ποια είναι τα επιτεύγματά σας, μια και μιλάμε για την έρευνα

ΙΩΑΝ.Χ.: Να σας πω. Το 20% των εν ενεργεία μελών ΔΕΠ -Διδακτικό Ερευνητικό Προσωπικό, καθηγητές δηλαδή- συμπεριλαμβάνεται στη λίστα του 2% παγκοσμίως. Θα πρέπει να λάβετε υπόψιν σας και τον αριθμό των μελών ΔΕΠ - αυτή τη στιγμή είμαστε 400 όλοι κι όλοι. Δεν είμαστε σαν το ΑΠΘ ή το ΕΚΠΑ, που κοντεύουν τα 2.000 μέλη ΔΕΠ. Είμαστε πολύ λίγοι και παρ’ όλα αυτά έχουμε εξαιρετική απόδοση στην έρευνα. Είμαστε στο 2% των πλέον επιδραστικών επιστημόνων. Επίσης, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που δημοσιοποιήσαμε, μόνο το 2% των αποφοίτων μας δεν έχει εργασία. Αυτό σημαίνει ότι δεν εργάζονται αυτοί που δεν θέλουν να εργαστούν.

Δ.Δ.: Φοβερό ρεκόρ αυτό.

ΙΩΑΝ.Χ.: Για την Ελλάδα, ναι. Οσον αφορά τα ερευνητικά επιτεύγματα, αυτά υπάρχουν συνεχώς, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο. Οι φοιτητές μας επίσης βραβεύονται σε διεθνείς διαγωνισμούς. Για παράδειγμα, η φοιτητική ομάδα των ναυπηγών, οι αποκαλούμενοι Oceanos, έφτιαξαν ένα καταμαράν και αγωνίστηκαν στο Μονακό απέναντι σε άλλες φοιτητικές ομάδες και βγήκαν πρώτοι. Εχουμε αρκετές φοιτητικές ομάδες που διαπρέπουν. Επίσης υπάρχουν πολλά ξένα πανεπιστήμια -κυρίως αμερικανικά- που επιθυμούν να συνεργαστούν μαζί μας. Ενας από τους λόγους είναι γιατί θέλουν να έχουν πρόσβαση στους αποφοίτους μας. «Από το Πανεπιστήμιο Purdue, για παράδειγμα, στη συνάντηση που κάναμε, μου το είχαν δηλώσει ευθαρσώς. Υπάρχουν όμως κι άλλα πανεπιστήμια που θέλουν πρόσβαση στους αποφοίτους μας, θέλουν να τους προσελκύσουν».

Δ.Δ.: Εχετε κατηγορηθεί για σεξιστική συμπεριφορά, έτσι δεν είναι; Οταν χαρακτηρίσατε escorts (συνοδούς) τις φοιτήτριες.

ΙΩΑΝ.Χ.: Δεν είπα τέτοιο πράγμα. Κατ’ αρχήν το είχα δηλώσει, δεν είχα καμία διάθεση καταφρόνησης εναντίον οιουδήποτε. Είναι άδικο αυτό το οποίο έγινε - και όχι μόνο είναι άδικο, είναι και προσβλητικό, για τον απλούστατο λόγο ότι, χωρίς να το γνωρίζω, βιντεοσκοπήθηκα παρανόμως. Αλλωστε δεν απευθυνόμουν σε αυτές, έφευγα εκείνη την ώρα. Και, για να σας πω και την αλήθεια, συνάδελφοι οι οποίοι είδαν το βίντεο, λένε ότι δεν τις είπα έτσι - στην πραγματικότητα το βίντεο αυτό ήταν πειραγμένο. Εκ των υστέρων, διαπίστωσα ότι σε οποιαδήποτε αλληλεπίδραση που είχα με διάφορες ομάδες πάντοτε με βιντεοσκοπούσαν χωρίς να το γνωρίζω.

Δ.Δ.: Μήπως έχετε πρόβλημα ειδικά με την Αρχιτεκτονική. Υπάρχει μια αντιπαλότητα;

ΙΩΑΝ.Χ.: Δεν υπάρχει κανενός είδους αντιπαλότητα ούτε με την Αρχιτεκτονική, ούτε με κανέναν. Η Αρχιτεκτονική εδρεύει στο ιστορικό συγκρότημα της οδού Πατησίων. Οταν φύγαμε εμείς, έμεινε η Αρχιτεκτονική. Υπάρχει λοιπόν το κτίριο Αβέρωφ, το οποίο είναι ένα υπέροχο νεοκλασικό και άλλα δύο δίδυμα κτίρια αντικατοπτρικά, της πρυτανείας και της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Εκ των υστέρων χτίστηκαν άλλα κτίρια, όπως το κτίριο Γκίνη. Ολο το συγκρότημα είναι διατηρητέο, εποπτεύεται από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων. Είναι μοναδικά δείγματα αρχιτεκτονικής και είναι τμήμα της εθνικής ιστορικής μας κληρονομιάς. Εγώ δεν έχω αντιπαλότητα με καμία Αρχιτεκτονική.

Σκηνή 5η: Επί 25 χρόνια οι καταληψίες έτρωγαν και κοιμόντουσαν μέσα

Δ.Δ.: Η Αρχιτεκτονική έχει πρόβλημα μαζί σας, απ’ ό,τι έχω διαβάσει.

ΙΩΑΝ.Χ.: Δεν νομίζω. Μπορεί να υπάρχουν κάποιοι που διαφωνούν με την προσπάθεια που γίνεται για την ανάταξη όλου του συγκροτήματος. Πριν από έναν χρόνο εκκενώσαμε το κτίριο της Πλαστικής. Αυτή τη στιγμή αποκαθίσταται η στέγη του. Το κτίριο της Πλαστικής είχε δύο καταλήψεις για 25 και 30 χρόνια πίσω. Αν έχουν πρόβλημα με το γεγονός ότι εκκενώθηκαν αυτές τις καταλήψεις και φύγανε όλα τα παραβατικά στοιχεία, ε τότε με συγχωρείτε.

Δ.Δ.: Είχαν μείνει μέσα 30 χρόνια;

ΙΩΑΝ.Χ.: Βεβαίως. Σας φαίνεται παράξενο; Κανείς δεν είχε πρόσβαση. Είχαν μείνει μέσα τουλάχιστον εικοσιπέντε χρόνια.

Δ.Δ.: Κοιμόντουσαν μέσα;

ΙΩΑΝ.Χ.: Βεβαίως. Εμείς δεν είχαμε καμία πρόσβαση.

Δ.Δ.: Τι ήταν αυτοί, φοιτητές;

ΙΩΑΝ.Χ.: Δεν ξέρω, υποθέτω ότι μπορεί να ήτανε και κάποιοι φοιτητές. Λέγανε ότι εκεί πέρα εδρεύει το Στέκι της Αρχιτεκτονικής και η κατάληψη Carthago. Τι να σας πω τώρα για το τι είναι το κάθε ένα από αυτά.

Δ.Δ.: Δεν το ψάξατε καθόλου;

ΙΩΑΝ.Χ.: Εγώ κοιτάζω το μέλλον. Θα σας καλέσω όταν εκκενώνονται οι καταλήψεις, να δείτε πώς είναι. Για να δείτε ποια είναι η διαφορά. Τώρα αν υπάρχουν κάποιοι συνάδελφοι της Αρχιτεκτονικής που επιτίθενται εναντίον μου, εγώ κάνω το ρητορικό ερώτημα «ποιος έχει δίκιο;». Kαι δείτε και τον αριθμό των ανθρώπων που επιτίθενται.

Δ.Δ.: Οι άλλοι καθηγητές τι λένε; Δεν υπάρχουν κάποιοι που είναι εναντίον αυτής της αυστηρότητάς σας, να την πούμε έτσι;

ΙΩΑΝ.Χ.: Δεν είναι αυστηρότητα. Εγώ πιστεύω ότι έχω τη στήριξη της τεράστιας πλειοψηφίας. Αλλωστε οι σοβαρές αποφάσεις στα πανεπιστήμια λαμβάνονται πάντα συλλογικά. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Πολύ πρόσφατα θεσπίσαμε κανονισμό χρήσης χώρων. Δηλαδή πώς μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος έναν χώρο για μια εκδήλωση. Θα πρέπει να κάνει αίτημα στην πρυτανεία, στον κοσμήτορα, κάπου θα πρέπει να πάει να κάνει ένα αίτημα. Τέτοιος κανονισμός δεν υπήρχε. Ε, αυτός ο κανονισμός θεσπίστηκε από τη Σύγκλητο.

Δ.Δ.: Δηλαδή μέχρι τώρα έκαναν εκδηλώσεις χωρίς να πάρουν καμία άδεια;

ΙΩΑΝ.Χ.: Ο,τι θέλανε κάνανε. Και μάλιστα αύριο έχει προσδιοριστεί στο κάτω Πολυτεχνείο ακόμη μια εκδήλωση, χωρίς να πάρει κανενός είδους έγκριση.

Δ.Δ.: Τι εκδήλωση είναι αυτή; Με εντυπωσιάζουν όλα αυτά που λέτε.

ΙΩΑΝ.Χ.: Σας εντυπωσιάζουν, ε; Λοιπόν η εκδήλωση είναι: «Θα γίνουμε ρωγμή σε κάθε επιβολή. Κάτω τα ξερά σας από το Μηχανουργείο». Το Μηχανουργείο ήταν μια εμβληματική κατάληψη. Λοιπόν, συνεχίζω: «Το Μηχανουργείο κλείνει. Μονοήμερο εκδηλώσεων υπεράσπισης του χώρου. Πρόγραμμα: 11.00 τελετή έναρξης. 13.00 εργαστήριο κόμικ». Μετά βλέπω εργαστήριο χαρακτικής, βάψιμο ρολά και από τις 18.00 και μετά, ανοιχτή συζήτηση. Ο οργανωτής είναι «Συνέλευση Μηχανουργείου». Αταυτοποίητη και ανώνυμη.

Σκηνή 6η: Αυτοί που κάνουν τις καταλήψεις μετατρέπονται σε «μπάτσους»

Δ.Δ.: Τι ακριβώς είναι το Μηχανουργείο;

ΙΩΑΝ.Χ.: Το Μηχανουργείο είναι το ισόγειο του κτιρίου της Μπουμπουλίνας. Λέγεται έτσι γιατί εκεί υπήρχαν μηχανές κι εμείς ως φοιτητές το μετατρέψαμε σε εργαστήριο. Αυτή τη στιγμή έχουμε τον έλεγχο του χώρου και το Συμβούλιο Διοίκησης έχει λάβει απόφαση για την άμεση εκκένωσή του. Για χρόνια ήταν ένας κατειλημμένος χώρος, στην πραγματικότητα λειτουργούσε ως άβατο. Εχει χαρακτηριστεί -όχι από μένα- ως ορμητήριο οδομαχιών. Δεν είχε κανείς πρόσβαση, ούτε η Τεχνική Υπηρεσία, ούτε η Υπηρεσία Καθαριότητας. Αν είχε πάρει καμιά φωτιά εκεί μέσα, αντιλαμβάνεστε τι θα γινόταν.

Δ.Δ.: Δηλαδή, με λίγα λόγια, αυτοί που κάνουν τις καταλήψεις μετατρέπονται και σε μπάτσους, κατά μία έννοια. Σου λένε «απαγορεύεται να μπεις μέσα».

ΙΩΑΝ.Χ.: Ετσι ακριβώς όπως το λέτε.

Δ.Δ.: Ενώ είναι εναντίων των απαγορεύσεων, οι ίδιοι απαγορεύουν.

ΙΩΑΝ.Χ.: Ο φασισμός είναι νοοτροπία, δεν είναι ιδεολογία, είναι τρόπος συμπεριφοράς. Ηταν υπερήφανοι γιατί είχανε, λέει, καταλάβει 1.000 τετραγωνικά μέτρα. Τεράστιος χώρος.

Δ.Δ.: Εμείς θα τον πληρώσουμε τώρα που θα φτιαχτεί. Τα χρήματα προέρχονται από το Δημόσιο, δηλαδή από την τσέπη μας.

ΙΩΑΝ.Χ.: Είναι αλήθεια ότι έχουν δαπανηθεί πολλά χρήματα αδίκως, για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα πράγματα φαίνεται να αλλάζουν - και πρέπει να αλλάξουν.

Δ.Δ.: Κι εμείς περιμένουμε την αλλαγή, αλλά δεν βλέπουμε να γίνεται με αυτή τη γραφειοκρατία. Είναι μπλοκαρισμένο το σύστημα. Η κυρία Σοφία Ζαχαράκη δεν έπρεπε να το προχωρήσει γρήγορα;

ΙΩΑΝ.Χ.: Η κυρία Ζαχαράκη μόλις ανέλαβε.

Δ.Δ.: Ο κ. Κυριάκος Πιερρακάκης, έστω.

ΙΩΑΝ.Χ.: Εγώ έχω ζητήσει πολλές φορές, και από την πρώτη στιγμή της ανάληψης των καθηκόντων μου, πόρους για τη βελτίωση της φύλαξης. Ημασταν το μοναδικό ίδρυμα το οποίο δεν είχε σεκιούριτι. Τώρα σας λέω ξεκάθαρα ότι αυτό έχει αλλάξει προς το καλύτερο.

Δ.Δ.: Λένε επίσης ότι αρκετοί καθηγητές τα έχουν κάνει πλακάκια με τους φοιτητές επειδή τους απειλούν.

ΙΩΑΝ.Χ.: Εγώ τώρα, δεν νιώθω ότι ισχύει πλέον αυτό. Σας επαναλαμβάνω, είμαστε σε καλύτερη κατάσταση. Σας μεταφέρω αυτό που βιώνω.

Δ.Δ.: Είναι αλήθεια ότι καθηγητές υποχώρησαν και έβαλαν καλό βαθμό υπό την απειλή ροπάλου;

ΙΩΑΝ.Χ.: Αυτά δεν μπορώ να τα ξέρω. Αν θέλετε να σας πω τι έχω κάνει εγώ ως καθηγητής, να σας πω.

Σκηνή 7η: «Είχαν κουβαλήσει τούβλα και λάσπη για να εντοιχίσουν καθηγητή. Κι όμως, η συντεταγμένη Πολιτεία δεν επενέβη»

Δ.Δ.: Τι έχετε κάνει, για πέστε μου.

ΙΩΑΝ.Χ.: Δεν δέχτηκα ποτέ κανενός είδους απειλή. Πάντοτε έκρινα αντικειμενικά.

Δ.Δ.: Μα λέγονται και γράφονται διάφορα για τα πανεπιστήμια.

ΙΩΑΝ.Χ.: Δεν μπορώ να απολογηθώ εγώ για το τι λέει ο καθένας.

Δ.Δ.: Εχουν εντοιχίσει καθηγητές;

ΙΩΑΝ.Χ.: Αυτό είναι αλήθεια, ναι.

Δ.Δ.: Και σε εσάς έχει γίνει αυτό;

ΙΩΑΝ.Χ.: Εχω ακούσει ότι και σε εμάς έχει γίνει. Ετσι έχω ακούσει, δεν ξέρω ποιο ήταν το καθεστώς. Αυτό το οποίο περιγράφετε, το έχω δει και στα κανάλια. Είδα φοιτητές -όχι στο δικό μας ίδρυμα, κάπου αλλού- να χτίζουν κανονικά, είχαν κουβαλήσει και τούβλα, είχαν πάρει και λάσπη. Εκείνη τη στιγμή, το ελληνικό κράτος, η συντεταγμένη Πολιτεία, η Αστυνομία, η Δικαιοσύνη τι έπρεπε να κάνου ; Δεν έπρεπε να επέμβουν; Οταν το βλέπεις στα κανάλια να γίνεται, δεν έπρεπε να επέμβει κάποιος; Γιατί δεν επενέβη; Λοιπόν, εγώ θα σας μιλήσω για το τι γίνεται, όχι για το τι γινόταν. Χρειάζεται διαθεσιμότητα πόρων. Δεν είναι μόνο οι οικονομικοί πόροι, χρειάζονται και ανθρώπινοι πόροι. Για παράδειγμα, η Αστυνομία. Οταν χρειαστεί, να επέμβει.

Δ.Δ.: Είπατε ότι επεμβαίνει.

ΙΩΑΝ.Χ.: Οσες φορές ζητήθηκε από την Ελληνική Αστυνομία, επενέβη. Οταν χρειάστηκε να επέμβει για την εκκένωση της κατάληψης, ήταν παρούσα. Και το τελευταίο χρονικό διάστημα, πράγματι υπάρχει παρουσία της Ελληνικής Αστυνομίας μέσα στην Πολυτεχνειούπολη. Το τελευταίο χρονικό διάστημα υπάρχει καθημερινά. Ενα περιπολικό βλέπω, ενδεχομένως να υπάρχουν κι αλλού, δεν έρχονται για να μου δώσουν αναφορά.

Σκηνή 8η: Είμαστε οι καλύτεροι, δεν φοβόμαστε την έλευση ξένων πανεπιστημίων

Δ.Δ.: Η πλειονότητα των φοιτητών πώς τα αντιμετωπίζει όλα αυτά;

ΙΩΑΝ.Χ.: Για την παρουσία της Αστυνομίας στην Πολυτεχνειούπολη, τουλάχιστον τα σχόλια τα οποία έχω λάβει εγώ, είναι από πολύ θετικά μέχρι διθυραμβικά. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που χαίρονται. Γιατί βαρέθηκαν, κύριε Δανίκα. Βαρεθήκαμε όλοι μας με αυτήν την κατάσταση. Κουραστήκαμε.

Δ.Δ.: Να επαναλαμβάνεται το ίδιο τροπάρι.

ΙΩΑΝ.Χ.: Ακριβώς. Να είναι οι ίδιοι που απειλούν, οι ίδιοι που καταστρέφουν. Παραδείγματος χάριν, χθες (σ.σ.: περασμένη Τρίτη) συλλάβανε κάποιους στη Νομική, τους οποίους είχαν συλλάβει και το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Γι’ αυτό βαρεθήκαμε να λειτουργούμε υπό συνθήκες κρυφού σχολειού. Βαρεθήκαμε να νιώθουμε ευτελισμένοι, να μην μπορούμε να φέρουμε έναν ξένο συνάδελφο. Βαρεθήκαμε να πηγαίνουμε στο εξωτερικό, να μας περιποιούνται, να βιώνουμε ένα πολύ λειτουργικό και αξιοπρεπές περιβάλλον και να ντρεπόμαστε όταν επιστρέφουμε τη φιλοξενία, όταν γίνεται επίσκεψη από κάποιον άλλον σε εμάς, να ντρεπόμαστε πού να τον πάμε. Χρησιμοποιώ ενεστώτα, αλλά μιλάω για το τι γινόταν πιο παλιά. Να ψάχνουμε αξιοπρεπείς χώρους εκτός του ιδρύματος, για να τους πάμε. Ολα αυτά είναι αλήθεια. Και θέλω να διευκρινίσω κάτι: προσωπικά δεν βάλλω εναντίον κανενός, δεν έχω μένος εναντίον οιουδήποτε. Δεν ξεχωρίζω κανέναν. Είμαι από αυτούς που δέχονται τα πυρά, αλλά από εκεί και πέρα δουλειά μου είναι να δημιουργηθεί ένα αξιοπρεπέστατο πανεπιστήμιο το οποίο μας ταιριάζει. Είμαστε πολύ καλοί, λίγο θέλουμε. Οταν θα επιλύσουμε όλα αυτά τα θέματά μας, το 320 που σας είπα πιο πριν θα πάει πολύ πιο πάνω.

Δ.Δ.: Μα θα γίνει αυτό;

ΙΩΑΝ.Χ.: Σας είπα. Για την προμήθεια απαραίτητου υλικού πρέπει να γίνουν μειοδοτικοί διαγωνισμοί. Μπορεί να γίνει οποιαδήποτε ένσταση, οποιαδήποτε προδικαστική προσφυγή. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πάρα πολλοί διαγωνισμοί έχουν ακυρωθεί. Ας αφήσουμε την Πολυτεχνειούπολη. Πείτε, παραδείγματος χάριν, ότι βγαίνει ένας διαγωνισμός για την αγορά καμερών, οι οποίες θα μπουν στους φωτεινούς σηματοδότες. Ορίζονται ορισμένες προδιαγραφές. Αν κανένας υποψήφιος προμηθευτής δεν πληροί τις προδιαγραφές, ο διαγωνισμός θα ακυρωθεί. Γίνεται συνέχεια στο Δημόσιο αυτό.

Δ.Δ.: Αυτή η αγκύλωση όμως προκαλεί τεράστιες καθυστερήσεις.

ΙΩΑΝ.Χ.: Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο.

Δ.Δ.: Αυτά που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στα πανεπιστήμια, όλη αυτή η εικόνα η τραγική, δεν διευκολύνουν την έλευση των ξένων πανεπιστημίων;

ΙΩΑΝ.Χ.: Οχι, δεν το πιστεύω αυτό. Εγώ μπορώ να μιλήσω για το Μετσόβιο - εμείς δεν φοβόμαστε καθόλου.

Δ.Δ.: Είστε οχυρωμένοι δηλαδή.

ΙΩΑΝ.Χ.: Είμαστε οι καλύτεροι, γιατί να φοβηθούμε;

Δ.Δ.: Δεν φοβάστε τον ανταγωνισμό;

ΙΩΑΝ.Χ.: Δεν μπορεί να φτιαχτεί μια Σχολή Μηχανικών σαν το Πολυτεχνείο, που έχει 160 εργαστήρια. Αυτά τα εργαστήρια φτιάχτηκαν και εξοπλίστηκαν με χρήματα του ελληνικού λαού - όχι τώρα, διαχρονικά. Το Πολυτεχνείο έχει 188 χρόνια ιστορία, έχουν δαπανηθεί πάρα πολλά ποσά. Δεν μπορεί από τη μια μέρα στην άλλη κάποιος να έρθει και να φτιάξει μια Σχολή Πολιτικών Μηχανικών και να την εξοπλίσει όπως τη δικιά μας, με αυτά τα τεράστια εργαστήρια. Η δαπάνη είναι τεράστια και αμφιβάλλω αν οποιοσδήποτε θα μπει στη διαδικασία να ανοίξει μια αντίστοιχη σχολή. Αρα, δεν φοβόμαστε, ακόμα και να φτιαχτεί μια τέτοια σχολή. Εχουμε 188 χρόνια ιστορία. Η περιουσία μας είναι η ιστορία και η παράδοσή μας.

Δ.Δ.: Αρα δεν έχετε αντίπαλο.

ΙΩΑΝ.Χ.: Νομίζω ότι το Μετσόβιο δεν έχει κανέναν αντίπαλο και πρέπει να είναι και όλη η κοινωνία υπερήφανη για μας. Δεν φοβόμαστε ούτε τα καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής. Ένας πολύ σημαντικός Ελληνας καθηγητής, με τεράστια επιτυχία στο ΜΙΤ, μου είπε πως όταν πήγε εκεί ένιωσε ότι δεν είχε καμία έλλειψη. Και μιλάμε για αρκετά χρόνια πριν. Εφυγε απόφοιτος από το Πολυτεχνείο και πήγε να ανταγωνιστεί με απόφοιτους άλλων πανεπιστημίων της Αμερικής και φοιτητές του ΜΙΤ. Δεν είχε καμία έλλειψη, τα εφόδια από το Πολυτεχνείο ήταν επαρκή.

Σκηνή 9η: «Το Πολυτεχνείο έχει τους καλύτερους απόφοιτους. Και τηρουμένων των αναλογιών, στο περιβάλλον στο οποίο ζούμε, είναι περιζήτητοι»

Δ.Δ.: Οι απόφοιτοι του Πολυτεχνείου είναι η ελίτ, επαγγελματικά, στην ελληνική κοινωνία. Σε μισθοδοσία, σε θέσεις.

ΙΩΑΝ.Χ.: Δεν μπορώ να γνωρίζω για τη μισθοδοσία, αλλά είναι γεγονός ότι αναγνωρίζονται ως οι καλύτεροι.

Δ.Δ.: Δουλεύουν αμέσως.

ΙΩΑΝ.Χ.: Σας είπα, μόνο το 2% δεν έχει εργασία. Υπάρχουν μάλιστα και μερικές ειδικότητες για τις οποίες οι αμοιβές είναι αξιοπρεπέστατες - αυτός είναι ένας όρος που μπορώ να χρησιμοποιήσω. Οπως οι απόφοιτοι της δικιάς μου σχολής, οι ναυπηγοί.

Δ.Δ.: Τοπ! Πάνε κι έξω αυτοί.

ΙΩΑΝ.Χ.: Το τελευταίο χρονικό διάστημα νιώθω ότι δεν πηγαίνουν έξω γιατί απορροφούνται άμεσα από αυτό που ονομάζεται maritime community στον Πειραιά.

Δ.Δ.: Ποιες άλλες ειδικότητες είναι σπουδαίες;

ΙΩΑΝ.Χ.: Οι ηλεκτρολόγοι πρώτιστα - ηλεκτρολόγοι μηχανικοί και μηχανικοί ηλεκτρονικών υπολογιστών. Μηχανολόγοι μηχανικοί, ναυπηγοί, χημικοί μηχανικοί, πολιτικοί μηχανικοί, φυσικά. Απ’ ό,τι έχω ακούσει, στην Ελλάδα λείπουν περίπου 30.000 μηχανικοί, ενδεχομένως και περισσότεροι.

Δ.Δ.: Τόσο μεγάλη ζήτηση!

ΙΩΑΝ.Χ.: Το Πολυτεχνείο έχει τους καλύτερους απόφοιτους. Και τηρουμένων των αναλογιών, στο περιβάλλον στο οποίο ζούμε, είναι περιζήτητοι.

Δ.Δ.: Ιδιοφυΐες έχετε συναντήσει ανάμεσα στους φοιτητές;

ΙΩΑΝ.Χ.: Εγώ δεν μπορώ να κρίνω αν κάποιος είναι ιδιοφυΐα ή όχι. Εκείνο που μπορώ να πω όμως είναι ότι έχουμε εξαιρετικούς φοιτητές, συνεπέστατους, πάρα πολύ διαβαστερούς, ευφυέστατους, οργανωτικούς, φιλομαθείς. Με είχαν καλέσει κάποτε να δώσω έναν χαιρετισμό σε έναν διαγωνισμό σκακιού και συνάντησα δύο φοιτητές. Ο ένας μου παρουσιάστηκε ως grandmaster και ο άλλος είχε έναν επίσης βαρύγδουπο τίτλο, πολύ εντυπωσιακό. Ηταν 20-21 ετών, φοιτητές της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών. Το αναφέρω ως παράδειγμα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι απόφοιτοι του Πολυτεχνείου -σε μεγαλύτερο βαθμό παλαιότερα- αιμοδοτούσαν τα καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής και της Ευρώπης, διαπρέπουν στο εξωτερικό.

Δ.Δ.: Δεν υπάρχει brain drain;

ΙΩΑΝ.Χ.: Με βάση την εμπειρία μου όσο είμαι πρύτανης, έρχονται καταξιωμένοι Ελληνες από το εξωτερικό και αναζητούν θέσεις εδώ. Ισως γιατί διαπιστώνουν ότι το περιβάλλον είναι καλύτερο. Το έχω δει, γιατί ο πρύτανης είναι που τους ορκίζει αυτούς.

Δ.Δ.: Αρα, υπάρχουν δύο εικόνες. Η μία είναι τα μεμονωμένα περιστατικά, τα οποία κατά μία έννοια ενθαρρύνονται από τις ελλείψεις, από τη γραφειοκρατία. Και η άλλη είναι το φοβερό προσωπικό και οι φοιτητές που διαπρέπουν παντού.

ΙΩΑΝ.Χ.: Αλήθεια είναι αυτό. Κι εγώ θα είμαι πιο αυστηρός από εσάς στην κρίση. Δεν είναι μεμονωμένα τα περιστατικά όπως είπατε, ήταν συνεχή περιστατικά - μειώνονται, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Εδώ πήγαν δύο ομάδες και σκοτώθηκαν μέσα στην Πολυτεχνειούπολη. Δεν τα έβαλαν με καθηγητές, μεταξύ τους σκοτώθηκαν, ήταν αντίπαλες ομάδες και συγκρούστηκαν. Μου έχουν μεταφέρει ότι η μία ομάδα πηγαίνει και χτυπάει την άλλη σε ένα πανεπιστήμιο, η άλλη ομάδα εκδικείται. Αυτά τα πράγματα είναι απαράδεκτα, το γεγονός ότι πηγαίνουν και σκοτώνονται μέσα σε ένα ακαδημαϊκό χώρο μας ευτελίζει.

Δ.Δ.: Αυτά γίνονται όμως και στο εξωτερικό. Δεν γίνονται καταλήψεις; Και πρόσφατα, με το Ισραήλ;

ΙΩΑΝ.Χ.: Oχι, θα σας εξηγήσω. Αυτά δεν γίνονται πουθενά στον κόσμο στοn βαθμό που γίνονται στην Ελλάδα. Πρόσφατα ήμουν στην Αμερική και επισκέφτηκα συναδέλφους στο Κολούμπια. Πήγα και είδα τον χώρο στον οποίο υπήρχαν οι σκηνές - θυμάστε την εικόνα; Oσο υπήρχαν σκηνές εκεί, δεν γινόταν τίποτα, υπήρχαν κάποιοι οι οποίοι διαμαρτύρονταν. Διέβησαν όμως τον Ρουβίκωνα αυτοί που ήταν στις σκηνές, όταν πήγαν και έκαναν κατάληψη σε ένα κτίριο, το οποίο και βανδάλισαν. Αμέσως κλήθηκε η Αστυνομία, την ίδια στιγμή. Αυτό που έγινε μία φορά στο Κολούμπια, μην ξεχνάτε ότι στα ελληνικά πανεπιστήμια γίνεται συνέχεια. Και έχει σημασία να κάνουμε διάκριση μεταξύ των ελληνικών πανεπιστημίων. Τα προβλήματα δεν τα έχουν όλα τα πανεπιστήμια, είναι τέσσερα, πέντε που τα έχουν. Είναι τα πανεπιστήμια του κέντρου, εμείς, το ΕΚΠΑ, το ΟΠΑ και το ΑΠΘ - ενδεχομένως λίγα προβλήματα να έχει και το Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Τα υπόλοιπα πανεπιστήμια δεν έχουν ουσιαστικά προβλήματα. Εμφαση λοιπόν πρέπει να δοθεί σε αυτά που έχουν προβλήματα και σε αυτά αποκλειστικά πρέπει να κατευθυνθεί η χρηματοδότηση για την αύξηση της ασφάλειας. Αυτή τη συζήτηση την κάναμε στην τελευταία Σύνοδο των Πρυτάνεων, όπου τους είπα ότι οι πόροι για την αύξηση της ασφάλειας οι οποίοι πρόκειται να έρθουν θα πρέπει να κατευθυνθούν σε αυτά τα πανεπιστήμια. Πράγμα το οποίο αναγνώρισαν και δέχτηκαν.

Επίλογος: «Είναι άνθρωποι ακέραιοι, με επιστημονική επάρκεια. Αν είναι δυνατόν να λένε ότι ξεπουλήθηκαν. Είναι εξαιρετικοί επιστήμονες και ακέραιοι χαρακτήρες»

Προτού ανταλλάξουμε την τελευταία χειραψία, γύρισε και μου είπε: «Ξεχάσατε να με ρωτήσετε για τα πορίσματα σχετικά με την τραγωδία των Τεμπών».

Δ.Δ.: Με προλάβατε. Ποιοι είναι αυτοί οι καθηγητές;

ΙΩΑΝ.Χ.: Οι κύριοι Καρώνης, Τσακιρίδης και Ροντογιάννης.

Δ.Δ.: Τι ειδικότητα έχουν;

ΙΩΑΝ.Χ.: Ο κ. Καρώνης είναι χημικός μηχανικός, ο κ. Ροντογιάννης είναι ηλεκτρολόγος μηχανικός και ο κ. Τσακιρίδης είναι μεταλλειολόγος μηχανικός. Αυτοί κλήθηκαν από τον ανακριτή.

Δ.Δ.: Για τα πορίσματα αυτά τι γνώμη έχετε;

ΙΩΑΝ.Χ.: Δεν μπορώ να κρίνω, δεν είναι της ειδικότητάς μου.

Δ.Δ.: Αυτοί ξεπουλήθηκαν, όπως λένε κάποιοι;

ΙΩΑΝ.Χ.: Τι λέτε, κύριε Δανίκα;! Είναι άνθρωποι ακέραιοι, με επιστημονική επάρκεια. Αν είναι δυνατόν να λένε ότι ξεπουλήθηκαν. Είναι εξαιρετικοί επιστήμονες και ακέραιοι χαρακτήρες.

Δ.Δ.: Αρα αυτά που γράφουν, κατά τη γνώμη σας, είναι έγκυρα επιστημονικά. Μπορούσαν, όμως, αυτοί να βγάλουν τα πορίσματά τους από τη στιγμή που πολλά στοιχεία έχουν εξαφανιστεί;

ΙΩΑΝ.Χ.: Δεν γνωρίζω, δεν μπορώ να σας πω, δεν είναι η ειδικότητά μου. Μιλούσα μαζί τους, αλλά δεν γνώριζα καμία λεπτομέρεια σχετικά με την εργασία τους - το απέφυγα, δεν ήθελα να γνωρίζω, δεν είναι δουλειά μου να γνωρίζω. Οι άνθρωποι αυτοί εργάστηκαν ακολουθώντας τη συνείδησή τους και χρησιμοποιώντας την επιστημονική τους κατάρτιση για να απαντήσουν στα ερωτήματα που τους ετέθησαν, ως όφειλαν. Μάλιστα, δεν γνώριζα ότι κατατέθηκε η τελευταία πραγματογνωμοσύνη, από τα κανάλια το έμαθα.

Και καθώς σηκώθηκε να φύγει τον ρώτησα για φοιτητές που πρόσκεινται στην ΚΝΕ, αν δηλαδή κι αυτοί τα κάνουν λίμπα. Και χαμογελώντας μου είπε: «Οταν οι Κνίτες ζητάνε αίθουσα, αμέσως την παραχωρώ γιατί ξέρω ότι όχι μόνο δεν θα βανδαλίσουν, αλλά θα την καθαρίσουν, θα την ξεσκονίσουν και θα την αφήσουν καλύτερη από πριν»!